To 80 πολλοί θα θυμούνται ακόμα και αν ήταν παιδιά εκείνες τις ημέρες την αισθητική του κέντρου της Αθήνας. Έξι το απόγευμα παλιό περίπτερο σε κεντρικό δρόμο και μια κίτρινη λάμπα να φωτίζει τις φτηνές εκδόσεις κρεμασμένες στο βρόμικο τοίχο πίσω από το περίπτερο . Αυτή η εικόνα μου έρχεται ακόμα στο μυαλό σαν σκηνή από τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Οι φτηνές αυτές εκδόσεις ,πολλές σαν απομεινάρια των Ιταλικών 50s και 60s( Σεραφίνο, Τιραμόλα) ή ώς απομίμηση των Αμερικάνικων παλπ μάγκαζινς νομίζω ότι επιτάχυναν τη σχέση μου με την άντεργκράουντ αισθητική του rock&roll ( Αν υποθέσουμε πως η μέινστριμ, είναι οι επιγραφές από νέον στα χαμπουργκεράδικα και τα χτενισμένα μαλιά των pin-ups ) και με βοήθησαν να ψάξω αυτή τη μουσική σε βάθος. Με βοήθησαν όμως πιο πολύ να περάσω σχετικά ανώδυνα τη σκοτεινή πραγματικότητα του 80. Αργότερα στα μέσα του 90, όπου και σταμάτησαν να εκδίδονται στην Ελλάδα, ιστορίες σαν αυτές του Σεραφίνο μου έφερναν θλίψη. Ο Σεραφίνο δεν κατάφερε να γίνει ποτέ Μίκι Μάους, αν και προσπάθησε αρκετά τίμια. Αυτή τη σκέψη κατά κάποιο τρόπο τη συνδέω ακόμα με την Ελληνική ροκ σκηνή
To 80 πολλοί θα θυμούνται ακόμα και αν ήταν παιδιά εκείνες τις ημέρες την αισθητική του κέντρου της Αθήνας. Έξι το απόγευμα παλιό περίπτερο σε κεντρικό δρόμο και μια κίτρινη λάμπα να φωτίζει τις φτηνές εκδόσεις κρεμασμένες στο βρόμικο τοίχο πίσω από το περίπτερο . Αυτή η εικόνα μου έρχεται ακόμα στο μυαλό σαν σκηνή από τη Ζώνη του Λυκόφωτος. Οι φτηνές αυτές εκδόσεις ,πολλές σαν απομεινάρια των Ιταλικών 50s και 60s( Σεραφίνο, Τιραμόλα) ή ώς απομίμηση των Αμερικάνικων παλπ μάγκαζινς νομίζω ότι επιτάχυναν τη σχέση μου με την άντεργκράουντ αισθητική του rock&roll ( Αν υποθέσουμε πως η μέινστριμ, είναι οι επιγραφές από νέον στα χαμπουργκεράδικα και τα χτενισμένα μαλιά των pin-ups ) και με βοήθησαν να ψάξω αυτή τη μουσική σε βάθος. Με βοήθησαν όμως πιο πολύ να περάσω σχετικά ανώδυνα τη σκοτεινή πραγματικότητα του 80. Αργότερα στα μέσα του 90, όπου και σταμάτησαν να εκδίδονται στην Ελλάδα, ιστορίες σαν αυτές του Σεραφίνο μου έφερναν θλίψη. Ο Σεραφίνο δεν κατάφερε να γίνει ποτέ Μίκι Μάους, αν και προσπάθησε αρκετά τίμια. Αυτή τη σκέψη κατά κάποιο τρόπο τη συνδέω ακόμα με την Ελληνική ροκ σκηνή
...κατα τη γνωμη μου δικαια δεν εγινε ποτε μικυ μαους διοτι δεν το αξιζε ,το μικυ μαζι με τα αστεριξ-λουκυ λουκ ηταν τα καλυτερα απ ολα
ΑπάντησηΔιαγραφή